مسابقات فینال کشتی بود،نوبت به شهید عباس حاجی زاده رسید.

چند بار نام اورا برای مبارزه خواندند،اما او حاضر نشد تا اینکه دست رقیب اورا به عنوان برنده بالا بردند.

در جستجوی او بودم که ناگهان از ذرب سالن وارد شد،به او گفتم :کجا بودی؟

گفت:وقت نماز بود،نماز از هر کاری برایم مهمتر است.رفته بودم نماز جماعت..

ستارگان خاکی،ص219