1-آگاهی و معرفت پیدا کردن به فرمول زندگی دینی

تا آگاهی های لازم را از دستورات دین در زمینه های مختلف نداشته باشیم،نمی توانیم به فرامین دین به عنوان نسخه بدل سبک زندگی غربی،عمل کنیم.

2- اقدام کردن در مسیر زندگی دینی با اقتدای به ولایت(دین داری)

تبعیت از اهل بیت(علیه السلام)تنها راه رسیدن به فرمول های زندگی دینی است،در زمان غیبت هم این مسئولیت به عهده علماست.اگر کسی می خواهد اه صحیح سعادت را بداند باید در مدرسه معاذف قرآن و عترت زانو بزند و از آن ها تبعیت کند.

3- افتخار به تبعیت از سبک زندگی اسلامی

اگر کسی نسبت به آنچه دارد،احساس افتخار و خوش بختی نداشته باشد،نمی تواند به صورت واقعی از آن بهره ببرد و آن را حفظ کند و به دیگران پیشنهاد دهد.

4- ترویج و تبلیغ آن به وسیله عمل صحیح و ایجاد مدل موفق در حد توان(تمدن اسلامی)

اگر نتوانیم مدلی اگر چه ناقص از جامعه مهدوی را در دوره غیبت به وجود آوریم کسی رغبتی به ظهور امام زمان(عج)پیدا نخواهد کرد.تا مردم طعم عدالت و خوبی را نچشند،به داشتن آن اشتیاق ندارند.