علت بکاربردن لفظ یاعلی هنگام خداحافظی
از پیغمبر اکرم سؤال شد:
یا رسول الله!ما وقتی صحبتمون ،حرفمون با یکی تموم میشه،پایان کلاممون ،اورا به خدا می سپاریم،به زبان پارسی میگوییم خداحافظ وبه زبان عربی می گوییم فی امان الله.
اگر بدون خداحافظی کردن ،در وسط سخن گفتن از او جداشویم،نوعی بی ادبی می پنداریم..
شما وقتی با خداوند حکیم در معراج هم صحبت شدید،پایان جمله که نمی توانستید خدا را به ذات خودش عرضه بدارید.
آخرین جمله ردوبدل شده بین شما وخدای بزرگ چه بود؟
حضرت فرمودند:
پایان صحبت خداوندسبحان به من “یا علی” گفتند،من نیز به خدای خود “یا علی“ گفتم ..
یا علی خدمت شیعیان آقا مرتضی علی(ع)
منبع:کتاب سخن خدا ص71..
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط نجفی احمدآبادی در 1394/03/19 ساعت 12:02:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |
1394/04/18 @ 03:54:30 ب.ظ
رحیمی [عضو]
نگاه کنید به حاجات خودتان ، حاجات کشورتا ، به مریضها به جانبازان ، به غمدیده ها ،به چشمهای نگران ، به نیاز انسان هایی که نزدیک شما ،در کشور شما ،در دنیای اسلام و روی کره خاکی هستند ،همه ی این حاجات را در شب های قدر ، یکی یکی از خدای متعال بخواهید.
رهبر معظم انقلاب 28/11/73
1394/04/18 @ 03:52:14 ب.ظ
رحیمی [عضو]
نگاه کنید به حاجات خودتان ، حاجات کشورتا ، به مریضها به جانبازان ، به غمدیده ها ،به چشمهای نگران ، به نیاز انسان هایی که نزدیک شما ،در کشور شما ،در دنیای اسلام و روی کره خاکی هستند ،همه ی این حاجات را در شب های قدر ، یکی یکی از خدای متعال بخواهید.
رهبر معظم انقلاب 28/11/73
1394/04/17 @ 01:47:44 ق.ظ
رحیمی [عضو]
با سلام و عرض تسلیت شهادت مظهر عدالت امیر مومنان حضرت علی علیه السلام
بیدار بودن یا بیدار شدن؟؟؟
هر از گاهی در فضای مجازی یا از طریق پیامک ها شاهد هدف قرار دادن موذیانه و پنهان ارزشها به شکلی کاملا حساب شده هستیم .اگر در متن بعضی از این جملات و عبارات به اندازه کافی تعقل نشود و دست به نشر و ترویج بیشتر آنها بزنیم ناخواسته و ناخودآگاه خدشه ای بزرگ به بعضی از معارف و دستورات دینی وارد کرده و باعث شبهه افکنی شده ایم.
برای مثال این عبارت ها:
“آگاه باشید که حسین تشنه اشک نیست که تشنه لبیک است.”
“محرم،زمان بالیدن است نه فقط نالیدن,
عبرتهایش آموزه است نه موزه
تمرین خوب نگریستن است نه خوب گریستن
نماد شعور مذهب است ,نه فقط شور
ای منتظران مهدي(عج) به هوش باشیم, که حسین (علیه السلام) را منتظرانش کشتند
تقدیم به آنها که پیرو اندیشه حسین هستند نه وامانده لب تشنه او!”
این عبارت در ایام محرم منتشر شده و بازخورد خوبی برای ضدارزشی ها هم داشت چون هدف آنها زیرسوال بردن و ناچیز جلوه دادن گریه بر مصایب سیدالشهدا بود.بسیاری با شنیدن این مطلب بر آن صحه می گذاشتند بدون آنکه پی به هدف شومی که در پس آن بود ببرند.هر چند تاکید عرفا و بزرگان ما هم همواره بر اشک همراه با معرفت به درگاه سیدالشهدا بوده است اما قداست و معرفت بخشی اشک در مجلس عزای امام حسین علیه السلام نکته ای است که در متون دینی ما به آن اشاره و تاکید شده است یعنی اشک و گریه همچون نردبانی است برای دست یابی به پله های والای معرفت و اگر این پله ها را طی نکنیم به پله بعد نخواهیم رسید.علاوه بر آن چه کسی است که منتظر حقیقی باشد و محبوبی را که در انتظارش به سر می برد به قتل برساند؟؟یعنی ما هم منتظر نباشیم چون ممکن است زمانی دستمان به خون حجت خدا آلوده شود!!
این روزها وشبهای عزیز هم پیامی با این مضمون منتشر می شود:
“شب قدر شب بیدار شدن است نه بیدار ماندن”
در اینکه بسیاری از بزرگان بر بیدار شدن و تحول روحی در این شبها به وسیله تعقل و تفکر تاکید می کنند شکی نیست اما دستورات آنها هرگز به معنای رد کردن بیدار ماندن در این شبها نیست.چرا که بیداری جسم یقینا مقدمه بیداری روح است و هیچگاه بیداری حقیقی و تحول روحی بدون تحمل مشقت و صبر و تسلیم در مقابل سختیها و عبادات به دست نمی آید.
پس به نظرم لازم است به بهای بازی با کلمات و عبارت ،دستورات ظاهری و ابتدایی دین را بی ارزش جلوه ندهیم چرا که محال است مقدمه را طی نکنیم و به ذی المقدمه دست یابیم.
التماس دعا - یا علی علیه السلام