بدون ترديد، نقش زنان در تاريخ اسلام، نقش بسيار مهم و تعيين کننده اى بوده و هست. در صدر اسلام، زنانى چون نسيبه را مشاهده مى کنيم که در جنگ احد از رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) دفاع مى کرد و در اين راه زخمى گرديد. و نيز در جنگ احد، بدن امام على (عليه السلام) پر از زخم شده بود، به طورى که بدن آن حضرت از شصت جا جراحت سخت برداشت. پيامبر اکرم (صلى الله عليه و آله و سلم) دو زن را به نام سليم و ام عطيه مأمور مداواى حضرت على (عليه السلام) نمود، و آنها طبق ماموريت به زخم بندى مشغول شدند. 

و همچنين نقش پر اهميت زهراى اطهر (سلام الله عليها) در دفاع از حريم ولايت، و رسوايى غاصبان خلافت، امرى است روشن و معلوم که در جاى خود بحث شده است. زنان در انقلاب جهانى حضرت مهدى (عجل الله فرجه) نيز داراى نقش مهمى هستند. 

چنانکه امام صادق (عليه السلام) به مفضل بن عمر مى فرمايد: (با حضرت قائم (عليه السلام) سيزده زن همراه است. عرض کرد: آنها چه کار مى کنند؟ حضرت فرمود: مجروحين را مداوا و بيماران را پرستارى مى کنند، همانطور که در زمان پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) چنين بود). (1) 

و نيز امام باقر (عليه السلام) فرموده است (سوگند به خدا، سيصد و اندى مرد مى آيند که در ميانشان 50 نفر زن هستند، در مکه اجتماع مى کنند بى آنکه قبلا وعده داده باشند، آمدنشان مانند ابرهاى پاييزى است). (2) 

1) اثبات الهداه، شيخ حر عاملى، ج 7، ص 150.

(2) بحار الانوار، علامه مجلسى، ج 52، ص 223.

 اَللّهُـــمَّ عَجـِّــل لِوَلیِّــکَ الفَـــرَج