یکی از شاگردان شیخ رجبعلی می گوید: روزی در خدمت شیخ بودیم و صحبت از فرج مولا صاحب الزمان علیه السلام و ویژگی های انتظار بود.فرمود:

پینه دوزی بود در شهر ری،به نام امامعلی،که ترک زبان بود و عیال و اولادی نداشت.مسکن او هم ظاهرا در همان دکانش بود.حالات فوق العاده ای از او نقل نموده اند.

خواسته ای جز فرج آقا در وجودش نبود.وصیت کرد بعداز مرگ،او را در پای کوه بی بی شهربانو،دفن کنند.هر وقت به قبر او توجه کردم ،دیدم امام علیه السلام آن جاست.

                             کیمیای محبت،ص49

مولایم با این که خودم میدانم روسیاه هستم ولی ان شاءالله منهم منتظر هستم که این سربار را فراموش نکنی و در قبر تنهایم نگذاری.

      به امید دیدار آقا