چرا امامت در نسل امام حسین قرار گرفت و از فرزندان امام حسن کسی به امامت نرسید با این که امام حسن از امام حسین بزرگتر بوده است؟ 1-شخصی که به مقام امامت می رسد باید دارای شرایط و ویژگی های متعددی باشد از جمله؛ 1-علم وافر و کافی به تمام شریعت و هر آنچه مردمان برای هدایت به آن نیاز دارند . 2-عصمت قوی و مستحکم تا در ادای وظیفه امامت دچار خطا و سهو و نسیان نشود. 3-صدق گفتار تا مردم بتوانند به او اطمینان کنند. 4-پایبند بودن به پیمان ها و وعده ها تا مردم نسبت به او بدبین نشوند. 5-امانت در حفظ ودائع و احکام الهی و ابلاغ آنها 6-علاقه و دلسوزی فوق العاده به مردم تا بتواند همگان را هدایت کند. 7-اخلاص و عدم انتظار هرگونه پاداش مادی از مردم  8-نیکوکاری و احسان نسبت به دوست و دشمن  9-شجاعت فوق العاده و نداشتن ترس از غیر خدا 10-توکل مطلق بر خداوند  12-نرمش و حسن خلق با همگان  13- پیروزی در آزمایش های سخت                                           پیام قرآن ج9 ص150

امام رضا فرمود: «برای امام علامات و صفاتی است از جمله باید عالم ترین مردم و عادل ترین آنها و با تقوا ترین آنها و حلیم ترین آنها و شجاع ترین آنها و سخی ترین آنها و عابد ترین آنها باشد …و از پدران ومادران  آنها نسبت به آنها مهربان تر بوده و متواضع ترین مردم در برابر خداوند است و دعایش مستجاب می باشد …»                                   عیون الاخبار ج1 ص213

این صفات و سایر صفات مهم و برجسته که در سایر روایات  برای امام لازم شمرده شده است ؛  بحار الانوار ج25 ص115 باب4 به گونه ای است که جز خداوند از فردی که حائز این صفات است کسی دیگر آگاه نیست لذا انتخاب امام بر عهده خداوند است و چون خداوند این شرایط را در فرزندان امام حسین مشاهده کرد امامت را برای آنان قرار داد چنان که می فرماید: «خداوند عالم تر است که رسالت خویش را در چه افرادی قرار دهد»                                                 انعام124

2.مفضل می گوید: «از امام صادق سوال کردم که چرا امامت در فرزندان حسین قرار گرفت در حالی که هم حسن و هم حسین فرزندان رسول خدا بودند و آقای جوانان بهشت معرفی شده بودند .

امام پاسخ داد: «موسی و هارون نیز هردو پیامبر مرسل بودند و دو برادر اما خداوند نبوت را در صلب هارون قرار داد و هیچ کس حق اعتراض ندارد که چرا خداوند چنین کرد زیرا امامت خلافت الهی است و انتخاب امام به دست خود خداوند است و او حکیم است و می داند که چه کسی شایسته امامت است و مورد بازخواست قرار نمی گیرد.»                                معانی الاخبار ص126، بحار الانوار ج25 ص261

3.البته امور دیگر نیز در این مساله بی تاثیر نیستند. امام صادق فرمود: «خداوند در برابر شهادت حسین علیه السلام امامت را در فرزندان او قرار داد و تربتش را مایه شفای بیماری ها و دعا نزد قبرش را مستجاب قرار داد »                                   امالی طوسی ص317