با سختی ها،نفس را باید پاک کرد!     

                                                                                                                                                          از زمان دانشجویی نوع لباس پوشیدن عباس،که همیشه ساده وبی پیرایه بود،برای من شگفتی داشت وهمواره در جست و جوی پاسخی مناسب برای آن بودم.

روزی به همراه عباس در جلوی گردان پروازی قدم می زدیم.پس از صحبت های زیادی که داشتیم در مورد فلسفه پوشیدن لباس ساده وبی پیرایه اش از او سؤال کردم.او در حالی که صمیمانه دستش را روی شانه ام گذاشته بود گفت:

هیچ دلم نمی خواست راجع به این قضیه صحبت کنم،ولی چون اصرار داری تا بدانی،برایت می گویم.

پس از مکثی کوتاه گفت:

انسان باید غرور و منیتهای خود را از میان بردارد ونفسش را تنبیه کند واز هر چیزی که او را به رفاه و آسایش مضر می کشاند وعادت می دهد پرهیز کند،تا نفس او تزکیه وپاک شود.ما نباید فراموش کنیم که هر چه در این دنیا سخت بگذرد در آن دنیا راحت تر است.دیگر اینکه تزکیه وسر کوبی هوای نفس موجب خواهد شد تا انسان برای کارهای سخت تر وبالاتر آمادگی پیدا کند.

                                                                                                                                                                 (شهید عباس بابایی،پرواز تا بی نهایت،ص178)