هیچ کس به من نگفت:
کسی به من نگفت :که دوران ظهور شما ازچه زیبا یی منحصربه فردی برخورداراست،همه جا گلستان میشودوازتکه زمینی که بوی ویرانی دهدخبری نیست1.گلها همیشه خندان وچمن ها خوشحال ازاینکه زیر پای مردمان زمان ظهور قرارمی گیرند.ازشرق تاغرب عالم همه جا سرسبزی وخرمی است.یک زن تنها می تواند بدون هیچ خطری ازکشوری به کشوردیگربرود.ازتنهاچیزی که خبری نیست ظلم وتجا وزاست.غصه ی مردم ظهورپیدا کردن فقیرودادن صدقه است.آنقدر می بخشی که همه دارا می شوند2 وبه خاطرشما ،آسمان وزمین برکاتشان را برمردم دریغ نمی کنندو.آن تقسیم با دست عدالت توجا یی برای فقیر وتهیدست درعالم نمی گذارد.حرفی از نظا م طبقا تی کاخ نشین وکوخ نشین نیست وخداوند قناعت را به مردم عطا می کند3 .هیچ کس چشمی به اموال دیگران ندارد.شخصی رامی بینی که شمش طلا به دوش گرفته وبه دنبال صدقه دادن است،اما کسی ازاوقبول نمی کند .کاش از این زیباییها خبرداشتم تا زودتر درفکر فراهم کردن مقدما تش می افتادم.مگر نه این است که ما با ید آماده شویم تا توبیا یی!
امیر بی قرینه کی میا یی شفای زخم سینه کی میا یی
عزیزم مادرت چشم انتظار است سحرخیز مدینه کی میا یی
1-کمال الدین ،ج 1،ص 6032-نگین آفرینش ص2233-بحارالا نوار،ج51،ص84،به نقل ازنگین آفرینش ،ص203
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط نجفی احمدآبادی در 1392/03/07 ساعت 12:17:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |