دوست دارم گمنام بمانم

تواضع، لباسی زیباست و تنها بر قامت عده ای خوش می درخشد.

تواضع لباسی است که از بازار انسانیت باید خرید و این لباس بر قامت رسای کسانی راست می آید که دوره ی کسب فضیلت را گذرانده باشند.

انسان متواضع همچون درختی پربار است که هرچه میوه اش بیشتر باشد، افتادگی اش بیشتر است. شهید هیچگاه نگفت من فرمانده ام و هیچ وقت صفات ممتاز خود را بیان نمی کرد.

خود را خدمتگذار سپاه می دانست. بعدها می گفتند که او در بلوچستان و کردستان فرمانده بوده است. او همواره خود را هیچ می انگاشت. همیشه به دوستانش یادآوری می کرد که دوست دارم گمنام بمانم.

او راضی نبود پس از شهادتش کسی اسم او را بر زبان بیاورد. آن بزرگوار حتی بر نظافت محیط و اطراف خود به تنهایی اقدام می کرد و این همه تواضع برای بچه ها عجیب بود.

سیره شهدای دفاع مقدس جلد 21 صفحه 127